KRAWCZYK -  WIĄZANKA

JESZCZE  SAM  SIĘ UCZĘ SIEBIE,  ŻYJĘ TAK, JAK UMIEM ŻYĆ,

DO UTRATY TCHU...

RAZ MI GORZEJ Z TYM, RAZ LEPIEJ,  RZUCAM SIĘ W ZDARZEŃ RWĄCY NURT.

I JAK W UCIECZCE, JAK W PODRÓŻY, DO ZAMKNIĘTYCH PUKAM DRZWI,

BYLE SERCE NIEŚĆ

I CHOĆ NIC SIĘ NIE POWTÓRZY,  JESZCZE RAZ MYŚLĄ SIĘGAM WSTECZ.

O!  JEST GDZIEŚ NIEBO, JAK LEN.

O!  O!  O!  NOC ZA KRÓTKA NA SEN.

OO!  DOM, GDZIE CZEKA ZNÓW KTOŚ I GDZIE MIEJSCA JEST DOŚĆ

DLA SPÓŹNIONYCH GOŚCI.

OO!  TWÓJ RYSUNEK NA SZKLE,  TYLKO NA NIM JUŻ DZIŚ

NIE MA MNIE.

IDĘ DALEJ, ŻYJĘ PRĘDZEJ,  PRAGNĘ, TRACĘ TO, CO MAM,

CZAS DORADCĄ ZŁYM,

WIECZORAMI PISZĘ WIERSZE, CHOCIAŻ TY JUŻ NIE CZYTASZ ICH.

BIEGNĄ WIOSNY I JESIENIE,  CORAZ BARDZIEJ DZIELI NAS

MORZE ZWYKŁYCH SPRAW.

MAM JUŻ TYLKO TO WSPOMNIENIE, CHOĆ I W NIM NIGDY JASNYCH BARW

O!  JEST GDZIEŚ NIEBO, JAK LEN.

O!  O!  O!  NOC ZA KRÓTKA NA SEN.

OO!  DOM, GDZIE CZEKA ZNÓW KTOŚ I GDZIE MIEJSCA JEST DOŚĆ

DLA SPÓŹNIONYCH GOŚCI.

OO!  TWÓJ RYSUNEK NA SZKLE, TYL-KO NA NIM JUŻ DZIŚ

NIE MA MNIE.

A BYWA TAK I TAK,

NIE ZAWSZE SZCZĘŚCIE SIĘ W ŻYCIU MA.

JAK CZEGOŚ BRAK, TO BRAK

I CZAS SIĘ SNUJE OD DNIA DO DNIA.

A BYWA TEŻ NIE RAZ, NIE DWA,

ŻE COŚ ZAPACHNIE, JAK KWIAT,

PRZELECI COŚ, JAK NIC, JAK MGŁA,

I NIEZŁY JUŻ JEST ŚWIAT.

BYLE BYŁO TAK, ŻE CZŁOWIEK BARDZO CHCE,

BYLE BYŁO TAK, ŻE SIĘ NIE POWIE "NIE",

BYLE BYŁO TAK, SAM JESZCZE NIE WIEM, JAK,

ŻE CHCE SIĘ BARDZO ŚMIAĆ, PO PROSTU TAK.

BYLE BYŁY SNY ZIELONE, ZŁOTE DNI,

BYLE BYŁA TA, DO KTÓREJ MÓWIĘ "TY",

BYLE BYŁO TAK, JAK JESZCZE NIGDY MI

NIE BYŁO, NIGDY NIE, NIE BYŁO TAK.

W STARYM ALBUMIE U MEGO DZIADKA

JEST TAKIE ZDJĘCIE, ISTNY CUD:

PŁYNĄCY W FALACH WŚRÓD MEWEK STADKA

STATEK NA PARĘ SPRZED LAT STU!

TŁUM MARYNARZY POKŁAD JUŻ ZDOBI,

SŁOŃCE NA GÓRZE PIĘKNIE LŚNI...

DOBRY FOTOGRAF TO ZDJĘCIE ZROBIŁ

WSZYSTKO JAK ŻYWE, AŻ SIĘ CNI!

PAROSTATKIEM W PIĘKNY REJS,

STATKIEM NA PARĘ W PIĘKNY REJS...

PRZY WTÓRZE KLĄTW BOSMANA,

GŁOŚNYCH KRZYKÓW AŻ OD RANA,

TAK ŚPIEWNIE DUSZA ŁKA!

KĄPIELOWY KOSTIUM WŁÓŻ

I NA POKŁADZIE CIAŁO ZŁÓŻ,

BO TUTAJ SZUM MASZYNY,

BO TUTAJ GŁOSEM DZIEWCZYNY

TAK CUDNIE ŚRUBA GRA!

DZIADEK BOSMANEM BYŁ NA TYM STATKU,

WŚRÓD MAJTKÓW WZBUDZAŁ WIECZNIE STRACH,

KRZYCZAŁ, AŻ DRŻAŁY NA BRZEGACH KWIATKI:

CAŁA ZAŁOGA STAŁA W ŁZACH!

LECZ KIEDY DZIADEK FAJKĘ ZAPALIŁ,

TYTOŃ MU ZACZĄŁ PŁUCA GRZAĆ,

DZIADEK COŚ NUCIŁ, TYTOŃ SIĘ PALIŁ:

MARZYŁ, BY WIEKI MÓGŁ MU TRWAĆ...

PAROSTATKIEM W PIĘKNY REJS,

STATKIEM NA PARĘ W PIĘKNY REJS...

PRZY WTÓRZE KLĄTW BOSMANA,

GŁOŚNYCH KRZYKÓW AŻ OD RANA,

TAK ŚPIEWNIE DUSZA ŁKA!

KĄPIELOWY KOSTIUM WŁÓŻ

I NA POKŁADZIE CIAŁO ZŁÓŻ,

BO TUTAJ SZUM MASZYNY,

BO TUTAJ GŁOSEM DZIEWCZYNY

TAK CUDNIE ŚRUBA GRA!